تشخیص زود هنگام سرطان کلیه اهمیت زیادی دارد و میتواند احتمال درمان سرطان را به شکل قابل توجهی افزایش دهد. با اینکه معمولاً سرطان کلیه زمانی تشخیص داده میشود که در مرحله پیشرفته قرار دارد، اما هنوز هم موارد زیادی هستند که در همان مراحل اولیه تشخیص داده می شوند. (مقاله میزان بقای بیماران سرطان کلیه را بخوانید.) به طور کلی، دلایل زیادی وجود دارد که باعث میشود تومور کلیه در مراحل اولیه تشخیص داده نشود:
برخی از آزمایشات میتواند به تشخیص زودهنگام سرطان کلیه کمک کند؛ اما هیچ یک از این موارد برای غربالگری سرطان کلیه در افرادی که در خطر نسبی ابتلا به این نوع از تومورها هستند، توصیه نمیشود.
برای مثال، آزمایش ادرار یکی از آزمایشات تشخیصی رایج است که معمولاً در چک آپ کلی سالانه نیز انجام میگیرد. ممکن است در آزمایش معمولی ادرار (آنالیز ادرار) افراد مبتلا به سرطان کلیه در مراحل اولیه، مقداری خون وجود داشته باشد.
با این حال، از آنجایی که دلایل زیادی مانند عفونت دستگاه ادراری، عفونت مثانه و بیماریهای غیر سرطانی خوش خیم مانند سنگ کلیه نیز میتوانند سبب وجود خون در ادرار شوند، پزشک نمیتواند وجود سرطان کلیه را تشخیص دهد.
از طرفی، ممکن است در تست ادرار افراد مبتلا به تومور کلیه تا زمانی که تومور کاملاً بزرگ شده باشد، خون یافت نشود. بنابراین آزمایش ادرار نمیتواند گزینه خوبی برای غربالگری سرطان کلیه باشد.
آزمایشهای تصویری مانند سی تی اسکن و MRI اغلب میتوانند تومورهای کوچک سرطانی در کلیه را پیدا کنند. سونوگرافی که نسبتاً هزینه کمتری دارد نیز میتواند به تشخیص زودهنگام سرطان کلیه کمک کند.
با این حال، مشکل آزمایشات تصویری این است که در همه موارد نمیتوانند تومورهای خوش خیم ناشی از سلولهای سرطانی در کلیه را تشخیص دهند.
در اکثر موارد سرطانهای کلیه در حین آزمایشات تصویری به شکل کاملاً تصادفی یافت میشوند. سرطانهای کشف شده در این مرحله معمولاً بدون درد و علائم هستند. احتمال درمان سرطانهایی که در مراحل اولیه کشف میشوند بسیار بیشتر خواهد بود.
افرادی که به بیماریهای ارثی مانند فون هیپل-لیندوا مبتلا هستند، در معرض خطر شدید ابتلا به سرطان کلیه قرار دارند. پزشکان ممکن است با انجام آزمایشهای تصویر برداری منظم MRI، سی تی اسکن و سونوگرافی در سنین پایین، به دنبال وجود تومورهای کلیوی در چنین افرادی باشند. سرطانهای کلیه که در با استفاده از این آزمایشات یافت میشوند، در اکثر موارد قابل درمان هستند.
در صورتی که در اعضای خانواده (خویشاوندان خونی) شما سابقه ابتلا به سرطان کلیه یا بیماریهای ارثی مرتبط با این نوع سرطان مانند فون هیپل-لیندو وجود دارد، حتماً باید به پزشک خود اطلاع دهید. انجام یک تست ژنتیک میتواند به تشخیص این بیماریها کمک کند.
قبل از انجام آزمایش ژنتیک با یک مشاور ژنتیک صحبت کنید. مشاور ژنتیک به شما کمک میکند اهداف و نتایج این آزمایش را بهتر درک کنید. در واقع هدف آزمایشهای ژنتیک، تشخیص جهشهای ژنی است که باعث بروز بیماریهای ژنتیکی میشوند. آزمایش ژنتیکی تنها به شما کمک میکند که بفهمید به بیماریهای ارثی مرتبط با سرطان کلیه مبتلا هستید یا خیر. این آزمایشها در تشخیص خود سرطان کلیه نقشی ندارند.
اگر به یکی از بیماریهای ژنتیکی مرتبط با تومورهای کلیوی مبتلا باشید، در معرض خطر شدید ابتلا به سرطان کلیه قرار دارید؛ اما تشخیص این بیماریها به معنای آن نیست که قطعاً سرطان کلیه دارید یا درآینده به آن مبتلا خواهید شد.
همچنین برخی از پزشکان توصیه میکنند که افراد مبتلا به بیماریهای کلیوی که تحت درمان دیالیز قرار دارند و کسانی که در گذشته پرتو درمانی شدهاند، آزمایشات منظمی برای تشخیص زود هنگام سرطان کلیه انجام دهند.