راه‌های درمان بی اختیاری ادراری

دارو درمانی

زمانی که هیچکدام از روش‌های بالا تأثیر زیادی روی بهبود علائم بی اختیاری ادرار نداشته باشد، پزشک از شما می‌خواهد دارو درمانی را آغاز کنید. داروهای مختلفی برای درمان بی اختیاری ادرار وجود دارد که پزشک با توجه به وضعیت سلامتی و داروهای مصرفی شما، هرکدام از آن‌ها را تجویز می‌کند. برخی از داروهای مخصوص بی اختیاری ادرار شامل موارد زیر است:

• داروهای آنتی کولینرژیک

داروهای آنتی کولینرژیک به درمان بی اختیاری نوع OAB یا UUI کمک می‌کند. این دارو باعث می‌شود مثانه به اندازه نرمال در حالت استراحت قرار گیرد و انقباضات بی جا نداشته باشد. عموماً از داروهای oxybutynin، tolterodine و solifenacin برای این درمان استفاده می‌شود. این داروها روی مثانه تأثیر بسیار خوبی دارند. اما عوارضی مانند خشکی دهان، یبوست، دید تار و در برخی موارد در استفاده‌های طولانی مدت، گیجی و زوال عقل نیز برای این داروها دیده شده است.

داروی جدیدتری که برای درمان OAB استفاده می‌شود، merbegron است. این دارو آنتی کولینرژیک نیست و عوارض بالا را ندارد. این دارو یک آلفا-اگونیست و عملکرد متفاوتی روی مثانه دارد. اما در نهایت همان تأثیر را خواهد داشت. تنها عوارض این دارو نیز بالا رفتن فشار خون است.

• درمان هورمونی

برای زنانی که به اختلال بی اختیاری ادرار دچار هستند، استروژن تراپی کمک زیادی به رفع این عارضه می‌کند. به خصوص زنانی که پس از یائسگی این مشکل را تجربه می‌کنند. استروژن به دیواره‌های واژن، مثانه و میزراه کمک می‌کند. وجود این هورمون تحریک مثانه را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. هرچند این راه نیز برای همه خانم‌ها قابل استفاده نیست.