اسفنکتر مصنوعی ادرار
اسفنکتر مصنوعی ادرار
اگر بیمار در نگه داشتن ادرار مشکل داشته باشد یا به عبارتی کنترل اسفنکتر ادرار خود را از دست بدهد ممکن است نیاز به اسفنکتر مصنوعی ادرار (AUS) داشته باشد. مشکل در عضله اسفنکتر باعث نشت ادرار می شود اسفنکتر ادراری شما عضله ای است که جریان ادرار ( ادرار کردن ) از مثانه را کنترل می کند. هنگامی که اسفنکتر ادرار شما منقبض می شود (بسته)، دهانه مثانه شما را مسدود می کند تا ادرار به بیرون نشت نکند.
به طور معمول، اسفنکتر ادرار شما منقبض می ماند تا زمانی که تصمیم بگیرید آن را برای ادرار کردن شل کنید (باز کنید). هنگامی که اسفنکتر ادرار خود را شل می کنید، ادرار از مثانه خارج می شود و از طریق مجرای ادرار از بدن شما جریان می یابد و خارج می شود. اشکال در کنترل این عضله ممکن است پس از جراحی برداشت پروستات یا پرتودرمانی به پروستات اتفاق بیفتد.
روش های دیگر برای درمان نشت ادرار و بی اختیاری عبارتند از:
- نوار واژینال بدون کشش و اسلینگ اتولوگ (زنان)
- حجیم کردن مجرای ادرار با مواد مصنوعی (آقایان و زنان)
- تعلیق رتروپوبیک (زنان)
- پیوند مجرای ادرار مردانه (مردان)
منظور از اسفنکتر مصنوعی ادرار چیست؟
دستگاهی است که مانند اسفنکتر ادراری طبیعی شما کار می کند . AUS از ۳ قسمت تشکیل شده است:
- کاف پیشابراه: برای کنترل جریان ادرار به دور مجرای ادرار شما می‌پیچد. هنگامی که کاف بسته است (پر از مایع)، ادرار نمی تواند از آن عبور کند. وقتی باز است (پر از مایع نیست)، ادرار می تواند از آن عبور کند.
- پمپ: مایع را به داخل کاف مجرای ادرار یا از آن خارج می کند. و در کیسه بیضه شما قرار می گیرد.
- بالون: زیر ماهیچه های شکم شما قرار می گیرد و مایع کاف را در خود نگه می دارد. زمانی که کاف مجرای ادرار باز یا خالی می شود، مایع به آنجا منتقل می شود. البته دستگاه بدون بالون نیز وجود دارد و از آن استفاده می‌شود.
برای ادرار کردن با AUS، باید پمپ را در کیسه بیضه خود فشار دهید. پمپ، مایع را از کاف مجرای ادرار به داخل بالون حرکت می دهد و به کاف اجازه می دهد تا باز شود یا باد کند و مجرای ادرار شما باز شود. کاف شما حدود ۳ دقیقه باز می ماند تا بتوانید ادرار کنید و بعد از آن کاف به طور خودکار بسته می شود.
جراحی قراردادن اسفنکتر مصنوعی ادرار:
این روش در اتاق عمل بیمارستان و یا در یک مرکز جراحی انجام خواهد شد. جراح اورولوژی دستگاه AUS را به یکی از دو روش زیر در بدن بیمار قرار می دهد:
یک برش کوچک (برش) در قسمت فوقانی کیسه بیضه و یا دو برش (یکی بین کیسه بیضه و مقعد و یکی در کشاله ران یا شکم) و لابیا (زنان). البته در برخی موارد این برش ممکن است ضروری نباشد. پمپ را می توان در کیسه بیضه مرد قرار داد. همچنین می‌توان آن را زیر پوست در قسمت تحتانی شکم یا ساق پای زنان گذاشت .این جراحی معمولاً به صورت سرپایی است اما ممکن است نیاز به یک شب ماندن در بیمارستان باشد. در صورتی که سرپایی انجام شود، باید روز بعد برای برداشتن بانداژ به مرکز جراحی مراجعه کنید.
پس از جراحی، کبودی و تورم قابل توجهی وجود دارد که طی ۲ تا ۳ هفته از بین می‌رود. دستگاه ابتدا پس از جراحی غیرفعال می شود و نشت ادرار بعد از عمل تا فعال شدن دستگاه حدود ۶ هفته ادامه یابد.
جراح شما AUS را قرار می دهد. پس از انجام جراحی، برش های شما با بخیه بسته می شود که خود به خود جذب می شوند و نیازی به برداشتن ندارند.
هنگامی که اسفنکتر مصنوعی در جای خود قرار گرفت، از پمپ برای تخلیه کاف استفاده خواهید کرد. فشار دادن پمپ، مایع را از کاف به سمت بالون حرکت می دهد. وقتی کاف خالی است، مجرای ادرار شما باز می شود تا بتوانید ادرار کنید.
میزان موفقیت اسفنکتر ادرار مصنوعی:
بیشتر مطالعات نشان می دهد که میزان رضایت بیماران بالاتر از ۹۰ درصد است. بسیاری از بیماران آن را تغییر دهنده زندگی توصیف می کنند.
مشاوره با پزشک متخصص:
شما با یک متخصص اورولوژی مشورت کنید تا مشخص کند که شما کاندید مناسبی برای این روش هستید یا خیر. در طول معاینه شما از یک دوربین کوچک برای بررسی داخل مثانه (سیستوسکوپی) و انجام آزمایش جریان ادرار استفاده می کنیم. اگر مشکلات پیچیده بی اختیاری ادرار دارید، ممکن است نیاز به انجام آزمایشات بیشتری داشته باشید تا پزشک تشخیص دهد که این درمان مناسب برای مشکل شماست.
مدت زمان ماندگاری اسفنکتر ادرار مصنوعی چقدر است؟
اسفنکترهای مصنوعی ادرار (AUS) معمولاً ۷ تا ۱۰ سال باقی می مانند در برخی بیش از ۲۰ سال ماندگاری دارد. با این حال، دستگاه شما در نهایت نیاز به تعویض دارد. هنگامی که اسفنکتر کارایی قبل را نداشت، جراحی برای جایگزینی دستگاه مورد نیاز است (مشابه جراحی اصلی). اگر مجرای ادرار شما به مرور زمان زیر کاف نازک شد، ممکن است نیاز به جایگزینی دستگاه در مکان دیگری باشد.
خطرات اسفنکتر مصنوعی ادرار :
مانند هر عمل جراحی، خطرات احتمالی وجود دارد. مهمترین عارضه آن عفونت است. نرخ عفونت با ایمپلنت بسیار پایین است چیزی در حدود یک درصد. با این حال، شرایط یا رویدادهای خاصی وجود دارد که خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد:
- آسیب نخاعی
- دیابت (به خصوص اگر سطح قند خون شما به طور مداوم بالا باشد)،
- استفاده مزمن از استروئیدها مانند پردنیزون یا تحت یک عمل جراحی مجدد یا در شرایط اسکار گسترده.
- یکی از پیشرفت های بزرگ پزشکی اسفنکترهای ادرار مصنوعی استفاده از پوشش آنتی بیوتیکی است تا از نفوذ باکتری ها به دستگاه جلوگیری کند.
خطرات مرتبط با داشتن AUS اگرچه شایع نیست، اما مشکلات زیر ممکن است رخ دهد:
- درد
- خون ریزی
- عفونت، که ممکن است نیاز به خارج کردن AUS داشته باشد
مشکلات مربوط به هر بخشی از AUS، که ممکن است برای خارج کردن یا تعویض آن نیاز به جراحی داشته باشد
- آسیب و خوردگی مجرای ادرار
- نشت مداوم ادرار
- مشکلات طولانی مدت یا دائمی ادرار
- ممکن است مجبور شوید برای تخلیه ادرار از سوند استفاده کنید.
- مشکل در نگه داشتن ادرار
- داروها
ممکن است داروهای زیر پس از جراحی تجویز شود:
- یک آنتی بیوتیک
- داروهای ضد درد
- داروهای ملین برای جلوگیری از یبوست (حرکات روده کمتر از حد معمول)
مراقبت های بعد از عمل در خانه :
شما می توانید ۴۸ ساعت پس از جراحی به حمام بروید. اگر پانسمان دارید، هنگام دوش گرفتن، آن را بردارید. بعد از دوش گرفتن نیازی به پانسمان روی بخیه های خود ندارید. اگر در ۴۸ ساعت اول پس از جراحی، پانسمان شما افتاد یا کثیف شد، آنها را با باندهای تمیز تعویض کنید.
